cover feelgoodroman Grenzeloos genieten‘Eh… die pikante scenes uit je boeken. Ik vraag me dan toch af: doe je het zelf ook zo?’ Het is de vraag die ik heel soms krijg (maar die veel vaker tussen de regels door gesteld wordt) na het lezen van een van mijn drie Campinggeluk-delen. Natuurlijk duiken mijn twee hoofdpersonages Linda en Wendy met hun mannen tussen de lakens en slaapzakken. Om met Wendy te spreken:

‘Op de camping hadden ze veel meer zin in elkaar dan thuis, in de tent zelfs nog meer dan in hun afgebrande stacaravan. Het was zoveel spannender te seksen terwijl een paar meter verderop de buren met elkaar het weer bespraken.’
(uit: ‘Grenzeloos genieten’)

Gêne in de kantoortuin

Mijn professionele schrijfcarrière begon ik ooit bij het meisjesmagazine Yes. Mijn proefopdracht bestond eruit een ‘Mijn eerste liefde’ te schrijven. Om te kijken of ik een beetje durfde, aldus de hoofdredactrice. Ik mag het zeggen nu het magazine ter ziele is: we schreven met een paar redacteuren om de beurt een aflevering van deze wekelijkse rubriek waarin een meisje haar ‘eerste keer’ beschreef. En we deden alsof het ervaringen van lezeressen waren (soms was dat ook zo). Het waren absoluut zoete verhalen, zeker nu ik ze achteraf lees. Toch moest ik altijd wel even enige gêne overwinnen om middenin de kantoortuin van Sanoma die hele achtbaan aan emoties en lichaamsbewegingen die bij zo’n eerste keer kwamen kijken, mijn computertje in te slingeren.

Schaamteloos leren schrijven

Het is een heel goede leerschool geweest om schaamteloos te leren schrijven. Over seks. Maar ook over gevoelige zaken als puistjes uitknijpen (ik schreef een stap-voor-stap-plan: au!), over gifgroene jaloezie, over vanuit het niets verlaten worden. Ik putte uit eigen ervaring, maar vooral ook uit verhalen van anderen (ik sla alles op) en uit mijn eigen hoofd boordevol verbeelding.
Op de vraag ‘Doe je het zelf ook zo?’ geef ik altijd als antwoord: ‘Wat denk je nou zelf?’ Als schrijfster gezegend met een brein vol (ook veel onzinnige) ideeën en beelden is de grens tussen feiten en fictie niet altijd even scherp. En dat wil ik graag zo houden!